دیروز از آن روزهای نادری بود که اصلا دلم غذا نمی خواست. نه پخته و نه خام! صبح چند لقمه صبحانه همراه حسین خوردم بعد تا ظهر کارداشتم و اصلا نفهمیدم چطور گذشت. ظهر همراه بچه ها نشستم به ناهار ولی واقعا دلم نمی کشید و فقط چند پر سبزی خوردم. بعد بچه ها را بردم توی حیاط بازی کنند ،عصر بردمشان حمام و بعد کلاس یوگای مادر و کودک. شب بهشان شام دادم و از خستگی بیهوش شدیم. امروز صبح بعد از شب پرماجرایی که داشتیم بالاخره و به شکل ناگهانی آنقدر گرسنه شدم که میتوانستم فارس را درسته قورت بدهم. بدنم شد یک تکه یخ و از سرما می لرزیدم. توی آفتاب پذیرنده ی اینجا نشستم و دو لیوان چای  نبات خوردم با دو کف دست نان و پنیر.  الان هم دارم التماس میکنم که پیغام سیری زودتر برسد و بدنم کمی گرم شود. دارم به یک پست رمزی مفصل فکر میکنم ضمنا. 

ماهی خانم خوش آمدی واقعاااااا. هیچکس مثل تو مختصرهایش مفید نیست. 

لیلا بانو. تاراخانم جان. کجا؟؟؟؟؟